Op een stemmig pleintje in Palma de Mallorca staat een imposante burgerwoning uit het gezegende 1876. En hoewel Mila, Fergus, Archie en Carlotta de derde etage betrekken, kunnen ze toch volop genieten van hun zonnige patio. Binnenkijken in een eclectisch appartement. Of hoe de wereld samen kan komen op een eiland.

fotografie: Stefanie Faveere

Sommige huizen zijn de perfecte spiegel van de mensen die ze bewonen. Dit appartement in Palma de Mallorca staaft die stelling moeiteloos. Deze plek is al net zo ongedwongen en relax als de vrouw des huizes zelf. Er bestaan immers vrouwen die gezegend zijn met een natuurlijk flegma. Vrouwen die onverstoorbaar lijken en over een aangeboren kalmte beschikken die iedereen aansteekt. Mila is zo’n vrouw. Geboren en getogen in Madrid, later naar London getrokken om er carrière te maken en er een Schotse man, Fergus, tegen het lijf te lopen om daarna te pendelen tussen London, zijn uitvalsbasis, en New York, haar nieuwe werkstek. Toen het stel over een gezin begon na te denken, besloten ze al snel dat ze hun eventuele kinderen in rustiger oorden wilden opvoeden. En dat werd Mallorca waar Mila meteen aan de slag kon en Fergus zijn eigen bedrijf verder wist uit te bouwen. Een perfecte match zo leek, alleen viel die gesloten eilandmentaliteit in het begin wat tegen. ‘Wij kwamen uit open wereldsteden waar je geboortestad van geen enkel tel is en hier snapte niemand wat een Madrileense en een Schot hier in godsnaam kwamen zoeken.’

De volhouder wint

Maar het paar hield vol, de liefde groeide en vijf jaar nadat ze de oversteek maakten, kochten ze dit appartement dat ze ondertussen al een decennium bewonen. Iets wat pas lukte na een grondige renovatie. ‘Er was in al die jaren niets aan veranderd. Er was geen badkamer, alleen een toilet en een emmer, sommige muren stonden op in storten en de elektriciteit draaide nog op 120 volt.’ Werk aan de winkel dus. Hoewel er aan de indeling bijna niet getornd werd, werd zo goed als alles vernieuwd. Wel slaagde het paar er in om de authentieke vloeren, die nog in redelijke conditie waren, te behouden. Hier en daar werden verborgen plafonds ontdaan van hun tierlantijnen om de balken terug in ere te herstellen, de open haard werd van zijn faux marmer omhulsel verlost, er werden twee nieuwe badkamers gecreëerd in de stijl van het appartement en alle deuren werden vergroot . Bovendien kwam er in elke kamer rond de patio, een handig Frans raam dat opent op die patio, het hart van dit appartement. Dankzij die ingreep baat de leefruimte vandaag in het licht, geniet dit gezin ten volle van die afgeschermde patio en kunnen de kinderen hun ding doen. ‘De kinderen zijn gek op de patio, de deuren staan ook voortdurend open waardoor ze van hot naar her kunnen rennen.’

Tijgererfstuk

Eens de basis in orde was, wees de rest zichzelf uit. De hall, zowat de donkerste plek in het pand, kreeg een donkergroen kleurtje aangemeten en ook de slaapkamer werd in donkere tinten geschilderd. ‘In de hall hebben we fel geel geprobeerd, in onze kamer strak wit, maar het werkte niet. Kleine plekken lijken nu eenmaal ruimer als ze donker ogen.’ Het donkergroen geeft de hall met zijn Wegenerstoelen en Mallorcaanse kast bovendien kasteelallures wat alleen maar versterkt wordt door de stamboom van de Royal family of Scotland die er hangt. ‘Fergus staat er helaas niet bij’, verzucht Mila, maar wat verder komen zijn Schotse roots wel tot uiting en dat dankzij een Indische tijger. ‘Fergus grootvader woonde lange tijd in Indië. Op een bepaald moment werd het dorp bedreigd door een tijger die al verschillende keren had toegeslagen. De dorpelingen kwamen hem vragen om de tijger dood te schieten en de rest is geschiedenis.’ Toen de Schotse opa stierf, mocht de kleine Fergus, toen een jaar of acht, een erfstuk kiezen en het werd uiteraard de tijger. Vandaag misschien wel het pronkstuk van de woonkamer. Over de rest is Mila kort. ‘We hebben nooit echt bewust spullen gekocht, we zijn er eigenlijk nooit echt mee bezig geweest. Het kwam allemaal op ons pad. Wat je ziet is niet meer dan een samenloop van omstandigheden. Sommige items heb ik vanuit New York verhuisd, anderen nam Fergus mee uit Londen. Er was nooit een groot plan. Ik wil me er wel eens mee bezig houden en onze heel woonruimte aanpakken, maar de tijd vliegt voorbij als je kinderen hebt en er zit altijd wel iets dwars. Tijd, geld, kinderen, het is precies nooit het goede moment om ons interieur eens echt onder handen te nemen. Soms begin ik er wel eens aan, maar dat stopt meestal al net zo snel als het opkwam. Ik droom van een degelijke koffietafel en een mooie sofa en ooit komt die dag.’

Eilandkoorts

Mila mag er dan ietwat smalend over doen, het fijne resultaat van al die meubeltoevalligheden en vondsten is een eclectische, wereldse mix die het leven van dit gezin perfect samenvat. Een appartement waar vele werelden samenkomen en dat zich zowat over ter wereld had kunnen bevinden. Hoewel, misschien heeft ook dit eiland wel zijn sporen nagelaten. Al was het maar omdat interieurshoppen op een eiland net iets minder evident is. ‘Het is heel moeilijk om in Mallorca leuke spullen te vinden. Er is weinig en wat er is, is duur. Er komen wel shops bij en er zijn ook wel wat rommelmarkten, maar je kunt het aanbod niet vergelijken met wat je in grote steden vindt. En meubelen laten overschepen is dan weer zo ingewikkeld.’ Maar misschien is het wel net die schaarste die de creativiteit aanscherpt en de eilandbewoners dwingt om te roeien met de riemen die ze hebben. En hoewel de bewoners van dit huis daar geregeld op sakkeren, blijkt dat Palma door de jaren heen toch onder hun vel kroop. ‘Ondertussen zouden we eigenlijk kunnen verhuizen en het eiland achter ons laten, maar daar hebben we geen zin meer in. Eens je het eilandritme gewend bent, is het hier bijzonder goed leven.’

Verschenen in Nest