Een weekje kanoën en wildkamperen in Zweden

Fotografie: Framed

Het Zweedse Värmland kan prat gaan op 10.000 meren en grossiert in oorverdovende stilte, uitgestrekte natuur en een hoop kanos waarmee je dit immense natuurgebied verkent. Het Laatste Nieuws ging op zwier met The Canoe Trip en was een weekje weg van de wereld. Of hoe avontuur en rust perfect hand in hand kunnen gaan.

Er zijn vele redenen om de wereld kanogewijs een week achter je te laten en de Zweedse, weide natuur in te trekken. Je batterijen opladen, de échte stilte opzoeken, werk maken van die digital detox, checken of je zonder luxe kunt of je uithouding en armspieren testen. Stuk voor stuk zowel zeer aanlokkelijk als een tikkeltje beangstigend en dus de ideale mix. Want geef toe, hoe vaak verlegt een Westerse mens dezer dagen nog zijn grenzen? Het is dan ook met lichtjes knikkende knieën dat we in het Zweedse basecamp de uitleg van Preben Mortensen, een 85-jarige special forces fenomeen die nooit met pensioen gaat, aanhoren. We leren hoe er gepeddeld wordt, dat de tweede in de kanorij stuurt, wat je moet doen om dat logge gevaar over land te slepen en hoe je je uit de slag trekt met het meevarende kooksetje. Terloops vermeldt hij er bij dat zwerfvuil hier met minimum € 530 beboet wordt. Kwestie van duidelijk te maken dat de Zweden er niet mee lachen. Nu nog ons voedselpakket verdelen over droge tonnen, tent, mat, slaapzak en rugzak inladen, de verplichte zwemvest aantrekken en we zijn er klaar voor. Een kaart en een roadbook zal ons de weg wijzen, kamperen doen we op een van de vele onbewoonde eilandjes die we passeren. Ze zijn uitgerust met een shelter, een soort houten afdak, een kampvuurplek en een heus wc-hokje dat je dankzij zijn onvergetelijke geur instant herinnert aan je scouts- of Chirotijden. Of een overnachtingcircuit op maat van avonturiers. Water drinken we uit de onbezoedelde meren, zo puur kan natuur nog zijn.

Voor ons Västra Silen een van de grotere meren en dus de ideale start. Dit immense, haast windstille exemplaar charmeert met fraaie inhammetjes en met een handvol roodgeschilderde houten optrekjes met wapperende Zweedse vlag die her en der op de oevers opduiken. Idyllischer wordt het niet en we peddelen vlotjes acht kilometer tot de eerste landepisode volgt. Kano uitladen dus, het ding op wielen zwieren, vastsnoeren, terug inladen en dan drie kilometer later herhalen. Redelijk intensief en een behoorlijk lang landtransport, maar al wie ons kruist, zwaait, toetert of slaat een praatje als om ons te blijven motiveren. Vriendelijke jongens die Zweden. Na onze oeverlunch, ik opteer voor rijstwafels met kaas, blijkt dat het Iron Lake zijn naam alle eer aandoet. Gedaan met vlak gekabbel, nu steven we af op venijnige golven met witte schuimkoppen. We herinneren ons Prebens lessen en beuken er recht op in, kwestie van niet te kantelen, de wind laat ons surplacen en lachen is er even niet bij of het is in een vlaag van paniek, genre ‘help, ik heb geen testament’. In verbeten commandostijl gaat het verder, pas een uur later zijn de goden ons weer wat beter gezind, maar zie, we worden prompt beloond met een zalig kampeerplekje in de avondzon. Onze karton rosé vliegt het water in om af te koelen, op de rotsen fabriceert Karla, mijn kanopartner in crime, een eenpansgerecht met rijst, tonijn en groenten uit blik en we knijpen in onze arm. Driesterrenkost op een driesterrenplek. Dit is veel meer dan waar we op hoopten.

’s Anderdaags hoppen we met stramme spieren terug de kano in, we peddelen vol overgave tot we merken dat geen enkele kanocollega ons lijkt te volgen. Dat kan twee dingen betekenen, we zijn razendsnel of we zijn hopeloos de weg kwijt. Google Earth, dat zelfs in deze ontheemde kontreien werkt, brengt raad. Omkeren dus om via een smalle rivier langs enkele droomhuizen te passeren en het Iron Lake achter ons te laten. Er volgt alweer een lunch aan het water, restje rijstschotel van de dag voordien, en een zalige relaxe kano-episode tussen waterlelies tot we, op ons laatste landtransport voor die dag, plots oog in oog staan met een hert dat pal voor ons de weg oversteekt en parmantig stopt zodat we haar uitgebreid kunnen bewonderen. Alleen jammer dat we van puur enthousiasme beginnen te gillen… Die avond installeren we onze tent op alweer een fotogenieke oeverspot en duiken we vanaf onze privé-rotssteiger het frisse water in. Zwemmen, wassen en blijven staren naar het spel van de zon op het water. Of hoe je uren op een steen kunt zitten stil zijn en daar perfect gelukkig van wordt. Ondertussen hebben we het kamperen terug in de vingers, breken we in geen tijd onze tent af en koken we kampeerkost alsof we nooit iets anders deden. Zelfs onze spieren lijken het urenlange peddelen al gewend.

De dagen die volgen kabbelen zachtjes voorbij. Nu eens wordt er intensief gepeddeld en moeten we een tandje bijsteken en al onze spieren opspannen, andere keren hebben we dankzij een vlak biljartlakentracé tijd zat om te speuren naar dorstige elanden. Tevergeefs trouwens. Onze kanotactiek wordt wel alsmaar beter waardoor we steeds vroeger arriveren en telkens dé perfecte kampeerplek vinden voor de kanoënde meute komt aan gevaren. De rest van het gezelschap, hoofdzakelijk twintigers, zitten graag samen op een kluitje, wij gaan liever onze eigen gang en ook dat werkt prima. Wie het nog wat eenzamer wilt, kan zijn eigen eiland uitzoeken en in zijn eentje survivalen, kwestie van dat grote avontuur nog intenser te beleven. Elk op onze eigen manier genieten we intens van die lange aaneenschakeling van simpel geluk. Peddelen tot je hoofd helemaal leeg is, spetteren in het water, staren naar die eindeloze zonsondergangen, wat lezen, wat soezen en een stilte zo absoluut dat je er aan moet wennen. Of terug naar de essentie en laat dat nu net zijn wat je soms nodig hebt.

The Canoe Trip Praktisch
The Canoe Trip is een organisatie van het Belgische Route du Soleil dat ook een resem andere, avontuurlijke reizen organiseert. In zes dagen kano je 120 km. The Canoe trip kost € 480 (inclusief busrit naar Värmland, huur kano, kooksetje, ….), het Canoe Trip Survival Foodpack kost € 70 per persoon. Wie zijn eigen vervoer regelt, betaalt € 120 minder. Let wel, het publiek is behoorlijk jong, wie ouder is dan 25 is een beetje de vreemde eend in de bijt. Boeken kan vanaf 15 november, er snel bij zijn is de boodschap!
www.thecanoetrip.org

Wat neem je mee?
Vermits je al je bagage zelf meesleurt en de Zweedse weergoden bij momenten wispelturig zijn, investeer je best in kwaliteitsmaterialen. Wij opteerden voor regenjassen van Aigle en een compacte, makkelijke op te zetten tent (Finnmark), drieseizoensslaapzakken (Abel) en lichtgewicht slaapmatjes (Grip 3.8) van het Deense Nordisk. Niets zo vervelend immers als kletsnat kanoën of in een doorweekte tent wakker worden. We namen ook een voorraadje anti-muggenmelk mee die zeer welkom was.
www.aigle.com, www.nordisk.eu, www.careplus.eu

Verschenen in HLN, 2017