Een historische, autoloze en ommuurde stad , vlakbij zee, gezegend met mooi weer, lekker, betaalbaar eten en dat op amper 2,5 uur vliegen van Brussel. Het klinkt te mooi om waar te zijn en toch is dat precies wat Dubrovnik belooft. Wij gingen een weekendje citytrippen en kwam met tegenzin terug.

Natuurlijk is een weekendje Berlijn, New York of London fantastisch, maar geef toe, vaak blijf je op je honger zitten. Zo gaat dat immers met steden die te groot zijn om in drie dagen te doorgronden. Je eindigt altijd een tikkeltje gefrustreerd omdat er nog zoveel te zien was waar je niet toe kwam. Gelukkig zijn er ook bestemmingen op mensenmaat. Het Kroatische Dubrovnik bijvoorbeeld. De goedbewaarde middeleeuwse stadsstaat is groot genoeg om uren te verdwalen en klein genoeg zodat je je zonder schuldgevoel een namiddag op het strand kunt installeren. Cultuur, geschiedenis én het betere standleven, netjes gebundeld in één stad. Of het beste van vele werelden. Pile Gate, zowat de officieuze verzamelplek net voor de poorten van de stad, maakt fijntjes duidelijk dat ook de rest van de wereld deze ommuurde historische stad ondertussen ontdekt heeft. Bleke Britten, zowat de grootste markt, sloffen voorbij, gevolgd door Koreanen die zo de catwalk op kunnen en hevig gesticulerende Italianen. En de Kroaten die installeren zich met een koffietje op het terras en keuren die dagelijkse parade.

De kuitentraining

Wij besluiten om meteen de fameuze en eeuwenoude stadsmuren te bedwingen. Die stevige stadsmuren zijn soms wel 6 meter dik en 22 meter hoog en slaagden er eeuwenlang in om Dubrovnik te beschermen tegen zowel piraten als vreemde legers die de rijke stad wilden inpalmen. Dubrovnik is dan ook een van Europa’s best bewaarde middeleeuwse steden. Vandaag zijn die vesten de manier om kennis te maken met de stad. Je klimt en daalt langs steile trappen en krijgt voortdurend magnifieken zicht geserveerd over Dubrovnik en de Adriatische zee die haar omringt. Een heerlijk, wondermooi tracé dat je toelaat om de stad als een spion te besluipen en te bestuderen op je eigen tempo. Er hangt was te drogen, kinderen worden gezoogd en geen Kroaat die oog heeft voor die nieuwsgierige toerist die passeert. Oude kanonnen en kijkgaten maken fijntjes duidelijk dat de hele stad eeuwenlang als versterkte burcht gold. Vandaag is die dreiging verdwenen en ontdek je opeengestapelde huizen met tuinen, terrassen en daken die elkaar overlappen en vijgenbomen en citroenbomen die daar bovenop en tussenin welig tieren. En wie geen tuin heeft, installeert potten vol groen aan zijn voordeur. Dubrovnik mag dan uit steen opgetrokken zijn, hier klopt een boerenhart.

Na deze eerste kennismaking is het tijd om er Dubrovnik in te duiken en te flaneren op Stradun, de aristocratische hoofdstraat die stad netjes splitst. Een sierlijke laan opgetrokken uit kalksteen en zo vaak belopen dat je er over kunt glijden. En hoewel je hier, gezeten op een terras, uren mensen kunt kijken, lonken de schaduwsteegjes die op Stradun eindigen. Aan de linkerkant gaat het er behoorlijk geordend aan toe en krijg je een soort dambordpatroon, goed voor 14 steegjes en drie parallelle straten. Kwestie van het overzicht te behouden. De steegjes mogen dan smal en schemerig zijn, zo smal dat je van op je balkon ongegeneerd je buurman kunt omhelzen, ze voelen heerlijk fris. Hier en daar lijken ze dankzij de bloemenweelde bovendien haast overdekt. Aan de andere kant mondt die stratenwirwar al snel uit in complete, maar onweerstaanbare chaos. Hier geen gepolijste kalksteenvloer, wel een oneffen keienparcours dat je voortdurend doet klimmen en dalen. De zoveelste klim vermijden is geen optie want elke hoek brengt een nieuwe verrassing. Dubrovnik mag dan bescheiden van omvang zijn, toch telt de stad diverse stadsdelen die telkens met een andere ambiance uitpakken. En zo ontdek je naast het stijvolle Stradun een volkse, ingewikkelde puzzel waarin je hopeloos verdwaalt.

Doelloos ronddolen

Een stadsplan is in deze kontreien zelfs geen optie, in dit mansbrede labyrint moet je gewoonweg ronddolen. Al was het maar om uit te vissen welke deur bij welk venster hoort en je te verbazen over die ingenieuze, maar ietwat krakkemikkige blokkentorens. De gladde stenen garanderen uitschuivers en de oneffen eeuwenoude trappen, en geloof me, het zijn er duizenden, zijn niet op hakken voorzien. Het verklaart waarom al die Kroatische vrouwen er zo sensationeel uitzien, alleen al de wandeling naar de bakker is hier een workout. Paniek is nergens voor nodig, in een ommuurde stad ben je immers nooit écht de weg kwijt. Bovendien word je tijdens die steile ontdekkingstocht voortdurend op leuke verrassingen getrakteerd. Heerlijke ijsjes bij Dolce Vita, een biomarktje met sappige vijgen, Buffet Kamenice waar Caroline van Monaco oesters komt slurpen en Buza, misschien wel de fijnste ontdekking. Deze beach bar is befaamd over de hele wereld, blijft daar bescheiden bij. Een eenvoudige houten pijl ‘cold drinks’ stuurt je naar een deurtje in de rotswand die je, via alweer wat trappen, naar een terras brengt dat boven de zee bengelt. Geen straatnaam, geen website, het is dus even zoeken, maar de beloning smaakt des te zoeter. Of hoe je deskundig voor de rest van de wereld verbergen.

’s Anderdaags zoeken we het nog wat hoger. De kabelbaan brengt ons voor geen geld in hogere sferen en voor ons strekt zich de Adriatische zee in al haar glorie uit, met Dubrovnik als charmante stip in dat azuurblauwe water. Bootjes trekken strepen en hier, hoog en droog, merk je pas hoeveel eilandjes de stad omsingelen. ‘De eilanden zijn onze tuin’, merkt een trotse bewoner naast me op. Dubrovnik lijkt gevangen in zijn muren en de terracottadaken complementeren de groene grillige kuststrook en dat heerlijke blauwe water dat de hele horizon vult. Gras is er amper te bespeuren. De doorsnee Kroaat gebruikt elk stukje tuin om aardappelen, courgettes en aubergines te kweken. En geef hem maar eens ongelijk als je over een zee van strand beschikt. Ook wij besluiten het strand op te zoeken. We laten Dubrovnik even voor wat het is, hoppen de bus op naar het naburige Lapad, een kwartiertje verder, om via een verkeersvrije wandelpromenade, omzoomd met cipressen, naar het strand te slenteren. We passeren een resem terrasjes, van belegen tot hip, en majestueuze villa’s verscholen in het groen om te eindigen aan de zee. Weinig spectaculair, zo lijkt het op het eerste zicht, maar dan ontdekken we het voetpad dat langs de kliffen verder leidt. Het wandelpad klimt en daalt, dat blijkt een Kroatische traditie, en onder ons beukt de zee tegen de rotsen. Goed verdoken deurtjes leiden naar elegante villa’s en die gelukkige bewoners beschikken stuk voor stuk over hun eigen trap, gehouwen uit de rots, naar zee. Baaitjes alom dus, geflankeerd door rotsen waarop zowaar vijgenbomen ontspruiten.

Perfectie bestaat….

Net wanneer je denkt dat het niet mooier wordt, bots je op de cave bar van Hotel More, uitgeroepen tot een van de plekken die je ooit gezien moet hebben. De zon schijnt dus piepen wij even binnen om ons dan snel op het al net zo indrukwekkende terras te installeren. Een platform dat een meter boven de schuimende zee bengelt. Er is maar een conclusie, perfectie bestaat…. en ze smaakt naar meer. Diezelfde dag hoppen we in Lapad op de ferry om koers te zetten naar Koločep, een van die vele eilandjes die zich tegen Dubrovnik aanschurken. Amper een half uurtje varen in de zon en dan wacht een quasi vergeten eiland dat opgetrokken lijkt uit zalige zandstranden. Een 100-tal inwoners telt deze autoloze minioase, een schooltje waar alle dorpelingen jonger dan tien jaar les volgen en een kerkje met klokken die luid genoeg luiden om het hele eiland wakker te schudden. De groene bergen die aan de horizon opduiken en dit eiland lijken te omarmen maken het idyllische plaatje compleet. Wie het strandleven beu is, kan met de kajak rond het eiland peddelen. Goed voor een dikke drie uur vertier. Wij besluiten het eiland vakkundig te doorkruisen en passeren moestuinen, netjes ingebed door kniehoge muurtjes, vol met artisjokken, pepers, aardbeien, druiven en ander lekkers. Smalle aarden paadjes tonen de weg en wij hopen dat we vreselijk zullen verdwalen. Kwestie van die laatste ferry te missen en hier een leven lang, of toch minstens nog een week of twee, te moeten slijten….

Tips:

Rozario, Prijeko 1, www.konoba-rozario.hr: Verstopt in een van die vele zijstraten vind je een miniterrasje waar je voor geen geld eenvoudig, maar goed eet.

Orsan, Ivana Zajca 2, www.restaurant-orsan-dubrovnik.com: In het nabije Lapad is het heerlijk dineren in Orsan, stijlvol gelegen langs de jachthaven. Een idyllische plek om te genieten van zeevruchten.

Buffet Skola, Antuninska 1 : Mag het wat minder copieus zijn, hop dan naar Buffet Skola, in een zijstraat van Stradun, om er je te goed te doen aan een stevige homp zelfgebakken brood met wat kaas. Meer moet dat soms niet zijn.

Dolce Vita, Nalješkovićeva ulica 1A: Zijn straatnaam mag dan onuitspreekbaar zijn, laat dat je niet tegenhouden. Even piepen in de zijstraten van Stradun en daar waar het steegje volgepropt staat met ijsjeslikkend volk moet je zijn. Hier komt heel Dubrovnik zijn dagelijkse ijsje halen….

Buffet Kamenice, Gundulićeva poljana 8: Op een gezellig pleintje vind je dit charmante no-nonsense restaurant. Hier eet je oesters en andere zeevruchten, klaargemaakt op traditionele wijze. Zonder veel poespas dus, wel pure smaken.

Buza, verborgen in de stadsmuren: Wie Buza wil vinden, moet de stadsmuren bedwingen en dan op zoek gaan naar dat idyllische terras dat je passeerde. Niet evident, maar de moeite!

Meer weten?

De Belgische luchtvaartmaatschappij Jetairfly vliegt in het zomerseizoen tweemaal per week, op woensdag en zaterdag, vanuit Brussel naar de luchthaven van Cavtat bij Dubrovnik. Aan de Dubrovnik Riviera heb je bij touroperator Jetair de keuze uit 7 verblijfshotels. Hotel Lapad (4 sterren superieur) ligt op 3 km van het centrum en is een sfeervol hotel in en rond een authentieke Venetiaanse patriciërswoning. Meer info bij je reisagent, op www.jetairfly.com of www.jetair.be. Wie meer wil weten over Dubrovnik en Kroatië vindt zijn gading op www.visitcroatia.be.

Verschenen in HLN