Er zijn vele rondes maar de Retroronde is ongetwijfeld de mooiste. Al was het maar omdat ze hele hordes coureurs op een oude fiets en in retro-outfit door een al net zo retro aandoend landschap stuurt. Onderweg zorgen spijs, drank en muziekjes voor de nodige ambiance. En voor een keer is deelnemen echt belangrijker dan winnen.

Als Vlaanderen het fietscentrum van de wereld is, dan is Oudenaarde ongetwijfeld zijn trotse hoofdstad. De stad fungeert niet alleen als arrivé van de Ronde van Vlaanderen en thuis van het Centrum Ronde van Vlaanderen, maar is ook het begin- en eindpunt van de al net zo bekoorlijke Retroronde. Net iets minder gekend, maar daar wordt aan gewerkt. De Retroronde zag het licht op 8 juli 2007 en 82 moedige deelnemers stonden bij die eerste editie te blinken aan de start. Stuk voor stuk fietsamateurs die voldeden aan de strenge regels en zin hadden in een old school fietsrit. Ze waren voorzien van een vintage (koers)fiets of een stalen fixed gear fiets en als ze al over versnellingen beschikten, dan stonden die, net als vroeger, op het frame gemonteerd. Klikpedalen kwamen er niet aan te pas, wel gewone pedalen of voethaken met riempjes. Bovendien waren ze ook gehuld in een retro-outfit, wollen truitjes dus, of een replicatenue zonder moderne accessoires. Pas na controle van hun outfit en fiets kregen ze hun rugnummer opgespeld. De Retoronde was van bij het prille begin consequent retro. Die dag keek Oudenaarde ongetwijfeld raar op, maar ondertussen zijn de Oost-Vlamingen al lang gewend dat hun stad een weekend per jaar overspoeld wordt door koersnostalgici. Want het deelnemersaantal bleef door de jaren heen traag, maar gestaag stijgen. Van Japanners over Australiërs tot Amerikanen, ze willen allemaal eventjes genieten van wat onvervalste Vlaamse koersheroïek.

Fietsen met Joeri

Joeri Wannijn, geboren en getogen in de Vlaamse Ardennen, organiseert, in opdracht van het Centrum Ronde van Vlaanderen, de Retroronde en tekent elk jaar opnieuw het verrassende circuit uit. ‘We inspireerden ons op het Toscaanse L’Eroica, letterlijk vertaald De Heroïsche, een retrokoers die al meer dan 15 jaar bestaat en aanvankelijk georganiseerd werd om de ‘strade bianche’, de typische witte onverharde wegen, te beschermen. Wij zien het ludieker. We willen al wie deelneemt laten proeven van de koerssfeer van weleer, van hoe het vroeger ooit was.’ Niet dat het er nonchalant aan toe gaat, wel integendeel. ‘De Retroronde wil veel meer zijn dan een standaardfietstocht door een groen landschap. Het parcours moet niet alleen perfect zijn, maar ook gevarieerd zijn en vol verrassingen zitten. Alleen dan komen mensen van over de hele wereld terug.’

Waar is de Koppenberg?

Het klinkt veelbelovend en om de proef op de som te nemen, sluiten we op een zonnige zondag bij Joeri aan terwijl hij nog maar eens het parcours verkent. Met een retrofiets en in retro-outift. En om onze voorbereiding helemaal perfect te laten verlopen, logeren we de nacht ervoor in het gloednieuwe Leopold Hotel, handig gelegen vlakbij het Centrum Ronde van Vlaanderen. Het hotel beschikt bovendien over een afspuitplaats om je fiets onder handen te nemen, een gesloten fietsenstalling en een bar waar ondermeer het Flandrienbier geschonken wordt. Kortom, alles wat een Flandrien nodig heeft. Alleen voor de goede benen moet je zelf zorgen. Daarom houden wij het ’s anderdaags veiligheidshalve bij het kortste circuit, dat van een bescheiden 40 km. Joeri wou net zo goed de twee langere tracés, 75 of 100 km, uittesten, maar die kelk laten we aan onze ongeoefende benen voorbij gaan. Al snel doorkruisen we een idyllisch landschap dat in Vlaanderen zijn gelijke niet kent. We aanschouwen de befaamde Koppenberg, hobbelen op landbouwpaadjes, passeren vijvers, kastelen, paardenweides en veldkapelletjes, dwarsen een golfterrein en worden voortdurend door groen omringd. Een ongehavend, eenzaam landschap waar je, op de occasionele landrover na, vooral wielertoeristen kruist. Wielertoeristen gehuld in outfits zo schreeuwerig dat je niet anders kunt dan concluderen dat de wielermode er de laatste decennia niet op vooruit gegaan is. We klimmen en dalen en klimmen opnieuw, bedwingen grintpaden en kijken onze ogen uit. Het hele tracé is een aaneenschakeling van poëtische landschappen waarvan je niet wist dat ze nog bestonden.

Over korte kuitenbijters

Joeri lijkt elke hoek hier te kennen en het resultaat is een parcours zo gevarieerd dat je geen tijd hebt om te beseffen dat je toch wel serieus aan het trappen bent. ‘Het parcours is een puzzel die perfect moet kloppen’, zegt hij bescheiden. Het korte tracé, dat van 40 km, pakt uit met 4 kuitenbijters en toegegeven, bijten doen ze. Ik geraak boven maar wel al hijgend, blij dat die stevige klim er op zit en nieuwsgierig naar wat er achter deze glooiing opduikt. Wie het groter ziet en opteert voor 75 of 100 km wordt maar liefst op respectievelijk 11 of 19 kuitenbijters getrakteerd. En dan zwijg ik nog over de kasseien. Ook die hobbeltrajecten zijn merkelijk imposanter tijdens de langere tracés. Bij 40 km moet je 2,3 km op de tanden bijten, wie gaat voor 75 km krijgt 5,5 km kasseien geserveerd en de echte volhouders mogen zich aan 8 km verwachten. ‘Wie zich aan de lange tracés wil wagen, moet al behoorlijk wat jus in de benen hebben. Maar de panorama’s die je te zien krijgt, maken alles goed en zijn die inspanningen meer dan waard.’

Tijd voor jenever!

Bovendien hoef je al die kilometers niet in een stuk af te malen. Tijdens de Retroronde mag er al eens gepauzeerd worden en ook dat gebeurt in stijl. Geen triestig standje energy bars dus, wel idyllische plekjes waar je uren zou willen blijven hangen. Nu eens drink je een jenevertje in een elegante paardenmanege, dan weer krijg je aardbeien geserveerd op de aardbeienkwekerij zelf of geniet je van een hoeve-ijsje in de bijzonder charmante staminee In den Hemel die je waarlijk het gevoel geeft dat je in de hemel belandt bent. Eens geïnstalleerd op de heerlijke binnenkoer in de schaduw van Nokere kerk zou je wel met je stoel willen vergroeien. Voeg daarbij het bandje dat voor passende livemuziek zorgt en het geluk is helemaal compleet. En misschien is dat wel net wat de Retroronde zo fijn maakt. Veel meer dan een koers is de Retroronde een totaalbelevenis, 40, 75 of 100 km lang kun je even ontsnappen naar een andere wereld. Een wereld waar alles wat trager en gezapiger gaat, waar nog intens afgezien en genoten wordt en waar iedereen op een coole koersfiets in een vintage truitje een retrolandschap doorkruist. Kortom, de perfecte wereld. Waar wacht je nog op? Rep je met je retrofiets naar Oudenaarde!

De Retroronde praktisch

Meer info vind je op www.retroronde.be. Koppel je er graag een overnachting aan, boek dan in het Leopold Hotel www.leopoldhoteloudenaarde.com.

Verschenen in HLN