Je hoeft niet perse rich and famous te zijn om te genieten van het betere strandleven. In Hoek van Holland blinken wel 40 Landal Beach Villa’s. Tijd dus om die stranddroom eindelijk te realiseren.

Wakker worden, een voet buitenzetten en op een eenzaam strand gelukkig staan wezen. Of leven op het warme zand, met zicht op die eindeloze zee. Van bij het krieken van de dag tot diep in de nacht. Het is dé ultieme vakantiedroom van velen. Tot voor kort moest je naar Thailand, Mexico en konsoorten om die droom in dure daden om te zetten, maar onze Noorderburen, sowieso voorzien van een goed uit de kluiten gewassen stuk kust, gaven hun eigen draai aan die exotische verzuchtingen. In Hoek van Holland liet Landal 40, het begin van de uiteindelijke 72, Beach Villa’s optrekken pal op dat strand. Elegante, strak in het vel zittende bungalows die je van op je terras, de woonkamer en de master bedroom een ongehinderd zeezicht garanderen zodat je werkelijk het gevoel krijgt dat je buiten, op het strand, leeft. 24/7. Precies zoals in die droom.

Niet dat je hier weg van de wereld bent, dit is geen afgelegen baaitje waar je geen kat ziet. In tegendeel. Hoek van Holland blijkt behoorlijk populair, compleet met een boulevard en strandtentambiance, maar de Beach Villa’s bevinden zich aan de zijkant van al dat vertier. Voor je de zee, achter je duinen, rechts genoeg strandtenten om een leger van honger en dorst te bevrijden, links de Nieuwe Waterweg, de waterautostrade tussen wereldhaven Rotterdam en de Noordzee. Haast letterlijk, hier varen jaarlijks zo’n 70.000 schepen binnen. Van elegante zeilboten over indrukwekkende mammoettankers tot complete booreilanden. Een mens ziet wat passeren op zijn terras. Die eerste avond is het dan ook moeilijk voor het jonge geweld om de aandacht bij de spaghetti te houden. Stilzitten is een opgave als er een volledig strand voor je voeten ligt te wachten en er ook nog eens mastodonten voorbij varen. Na het eten worden er dus nog schelpjes verzameld terwijl wij ons op installeren en de zon zien zakken. Veel praktisch geregel komt er hier immers niet aan te pas. Wie het graag relax heeft, kan tal van pakketten bijbestellen en hoeft dus niet have en goed te verhuizen. In ons premiumpakket vonden we ondermeer handdoeken, koffie en thee, een Rituals badkamer setje, wat geurkaarsen en een fles wijn. En de bedden waren opgemaakt. Meer moet dat niet zijn. We hadden ook nog boodschappen kunnen bestellen of het gourmetarrangement laten afleveren, maar overdrijven is nergens goed voor.

’s Anderdaags word ik voor het krieken van de dag wakker, een combinatie van zeegekabbel en kindergeknabbel. Het is amper 6.30u, maar de zon schijnt en het strand ligt als een proper gestreken biljartlaken te wachten. Zwemmen is dit voorjaar nog geen optie, joggen wel. Dus spurt ik een half uur later gezwind naar de vloedlijn om 8 kilometer lang met volle teugen te genieten en een jaarvoorraad jodium op te slaan. Een langgerekte eenzame idylle en een instant goed gevoel dat, ook als ik niet meer knalrood en buiten adem ben, blijft nazinderen. Gelukkig maar, want de dag heeft nog het een en ander in petto. ‘Strandopening’ zo staat op de flyer te lezen en dat wel 100.000 bezoekers naar Hoek van Holland afzakken om dat strand feestelijk te openen. Met braderie! Met Skihut on Tour! Met Dj Bombastic! ‘Dat zal wel’, denken wij, ‘die Nederlanders toch, altijd overdrijven.’ Maar zie, tegen een uur of tien zien we de koplopers van die 100.000 strandvierders arriveren en wanneer we, tegen de stroom in, naar de braderie trekken, is de massa al op zijn minst indrukwekkend te noemen.

Tijd om, beladen met steps en braderieaanwinsten (aardbeien en slippers) de duinen door te steken om via het Noorderhoofd, het wandelpad naast de Nieuwe Waterweg, op onze tellen terug te keren. Die pier gaat bovendien diep de zee in dus moeten we uiteraard ook daar nog even een kijkje nemen. Kwestie van zowel de steppende meisjes als de nieuwsgierige jongen elk te geven wat ze willen. Het strand zit ondertussen afgeladen vol en omdat onze villa, de eerste in de rij, nogal wat bekijks heeft zien we half Nederland passeren. Camera in de aanslag. Geen mens die ons opmerkt, iedereen tuurt boven ons hoofd uit naar onze villa. Zo voelt het dus als je een kijkwoning betrekt. De kinderen rennen weg en weer, maar wij voelen bij momenten toch enkele jaloerse blikken branden dus verlaten we onze strandhut om tijdelijk een eenzamere plek op te zoeken. We ploegen ons een weg door het technogedreun en laten onze dochters beloven dat we ze binnen tien jaar niet zo zullen aantreffen. Niet dat we ons zorgen moeten maken, na een dag je spelen op het rustige, verder gelegen strand, gaan ze in overdrive wanneer ze ‘ons’ strand bedekt zien met lege plastic bekers en slaan ze meteen aan het opruimen. ‘Zo slecht voor de natuur’, het vergt veel moeite om duidelijk te maken dat wij niet het hele strand kunnen opruimen….

Om 21u stipt gaat de techno uit, worden de feestgangers naar huis gestuurd en keert de rust terug. De party people zijn vertrokken en alleen de strandbewoners blijven bevoorrecht achter. Het begin van zalige blotevoetendagen die eindeloos in elkaar over lijken te lopen. Schoenen komen er niet aan te pas, wij leven op het strand. Voor de overladen, overstresste dagjesmensen arriveren, hebben wij de zee al gegroet en ontbeten op het zand. En wanneer ze zich ’s avonds roodverbrand  opnieuw in hun verhitte auto hijsen, blijven wij gelukkig achter. Tussenin wordt er binnen- en buiten gewandeld om te plassen, iets uit de koelkast te halen of snel eens te douchen. Heerlijke dagen waarin de uren zachtjes wegglijden en tijd van geen tel is. We aperitieven veel te lang en veel te uitgebreid, de kinderen blijven maar zandkastelen bouwen en zitten dus veel te laat in bed en uiteraard moeten we, net voor het slapengaan, nog even slaapwel fluisteren tegen de zee. Die zee is immers het eerste en het laatste wat we zien. Uitstapjes maken en ‘ons’ strand achterlaten, is geen optie. Na lang ouderlijk gezeur kan er wel een fietstocht van af. De duin- en tuinroute, goed voor 20 km. Bij momenten niet duidelijk bewegwijzerd dus we verzamelen kilometers alsof het niets is. We sjezen door en langs de duinen, installeren ons In De Pit, ons favoriete strandpaviljoen, compleet met huisgemaakte limonade, houtovenpizza’s en welgekomen schaduwplekken, maar zetten tegen beter weten in door om pas uren later terug thuis te komen. In het fijne gezelschap van twee meisjes die stikkapot zijn van dat recordaantal kilometers en een jongen die het hartsgrondig beu is om achterop te zitten. De bui klaart pas op eens ze onze Beach Villa spotten. ‘En nu blijven we hier’, klinkt het in koor. En geef hen maar eens ongelijk….

Voor meer informatie over Landal Beach Villa’s Hoek van Holland, www.landal.be/hoekvanholland.

Verschenen in HLN, 2016